OET Zomer 2015

De Verwilderingstuin is de eerste tuin die Mien Ruys in 1924 aanlegde tussen de fruitbomen in de moestuin van haar ouders. In de schaduwrijke tuin experimenteerde zij met beplanting en noemde dit 'een in de hand gehouden verwildering'.

Nadat er eenmaal een natuurlijk evenwicht in de beplanting was bereikt was er jarenlang weinig onderhoud nodig. Toen in de zestiger jaren door een storm een aantal oude bomen het begaf werd het evenwicht verstoord, met een explosie van ongewenste kruiden als gevolg. Dat maakte ingrijpen noodzakelijk: wieden, wieden en nog eens wieden. Nog steeds vraagt de Verwilderingstuin weinig onderhoud. Maar planten groeien door totdat daar opeens het besef is dat er moet worden ingegrepen. Zo heeft de Prunus padus 'Colorata' naast het vijvertje zijn langste en vooral mooiste tijd gehad. De boom leidt al een aantal jaren een kwakkelend bestaan: weinig bloei, veel dood hout en last van spinselmot. En door veelvuldige snoei van overhangende takken is de vorm er niet beter op geworden. Dit exemplaar zal binnen afzienbare tijd moeten worden vervangen.

Een bosje van rododendrons, die zich goed thuis voelen op de zure Dedemsvaartse grond, scheidt de Verwilderingstuin van de Bank bij waterbol. Zoals dat vaak gaat met rododendrons hebben ze zich vooral naar boven toe ontwikkeld, waardoor de bladeren en bloemen zich voornamelijk boven ooghoogte bevinden en de kale stammen zichtbaar worden. Een rododendron heeft zich langzaam maar zeker naar de buitenrand van het bosje gewerkt. De takken zijn te zwaar en uit balans.

Enkele jaren geleden zijn ze tijdens een flinke sneeuwbui door het gewicht bezweken, waardoor een aantal noodgrepen het pad weer begaanbaar moest maken. Een zware tak wordt ondersteund door een stammetje, een andere wordt omhoog gehouden met een staaldraad aan de Prunus; zo helpt de lamme de blinde. De verhouding is zoek; een metershoog stuk van de rododendron steekt uit het bosje als een parasol boven het pad en het naastliggende beplantingsvak, waar daardoor weinig wil groeien.

Regeren is vooruitzien, ook in de Tuinen Mien Ruys. Daarom is een paar jaar geleden een aantal jonge rododendrons geplant om weer een gesloten bosschage te gaan vormen. Nu deze nieuwe exemplaren goed zijn aangeslagen is het moment gekomen om in te grijpen.

De oude rododendrons zullen gefaseerd gesnoeid worden. En omdat rododendrons gemakkelijk opnieuw uit kunnen lopen vanuit slapende knoppen op het kale hout geven we ze nog een kans op een tweede leven. Mocht dit geen succes blijken, dan worden ze alsnog vervangen.

Door het snoeien van de rododendrons en het vervangen van de Prunus zullen de omstandigheden in de Verwilderingstuin weer veranderen. Delen waar niets meer wilde groeien kunnen nu opnieuw worden beplant. Zo biedt iedere noodzakelijke ingreep ook weer nieuwe mogelijkheden.