Schaduwborders (1960)

De Schaduwborders zijn, evenals de Zonneborders, een onderdeel van de Confectieborders; standaardborders van sterke, gezonde vaste planten met een lange bloei en gemakkelijk in onderhoud. Rond 1960 zijn de borders aangelegd zodat Mien Ruys kon experimenteren met beplanting voor schaduwrijke plekken ten behoeve van de verkoop van standaardborders.

Vormgeving en beplanting

De Schaduwborders bestaan, zoals de naam al zegt, uit beplanting voor schaduwrijke plekken. Oorspronkelijk was de plek zonniger, maar doordat de bomen van het bos en de coniferen aan de zuidkant steeds groter werden, zijn de borders steeds meer in de schaduw komen te liggen. De beplanting was in eerste instantie dan ook gekozen voor halfschaduw, in de loop der jaren is dit aangepast naar planten die veel schaduw verdragen. 

De achtergrond van de Schaduwborders wordt gevormd door een haagje van liguster, Ligustrum vulgare ‘Atrovirens’, wat kan groeien onder overhangende takken van bomen. Ook de scheiding tussen de vakken bestaat uit ligusterhaagjes, maar lager dan de haag achter de borders. De tussenliggende haagjes lopen iets door in het gras voor de borders, zodat de lengte van het gras wordt doorbroken.

Geschiedenis

De Schaduwborders zijn aangelegd toen dit gedeelte bij de Tuinen is getrokken. Sindsdien is er niets veranderd aan de vormgeving.